Bliskie sercu

Kochani ! Dziękuję , że odwiedzacie oraz witam serdecznie nowe obserwatorki :))
Jak wiecie w zeszłym roku stałam się posiadaczką starej chatki przy lesie, ale wciąż jeszcze mieszkam w mieście i tutaj też mam ogródek działkowy. Powstał plan, by ten kawałek ziemi sprzedać, ale gdy po dłuższym niebycie pojechałam, by zerwać jakieś kwiecie do domu, okazało się, że działeczka jest nieco zaniedbana i czeka na mnie i prosi, i woła... a mnie przypomniały się wszystkie ważne chwile z dzieciństwa, związane z tym ogrodem... i łzy same napłynęły mi do oczu.
Nie sprzedam działki - nigdy !!!

                                                 Ja na działce - gdy miałam 6 lat.

Całe dzieciństwo stanęło mi przed oczami. Pamiętam jak mój dziadek budował altankę i nagle zaczął padać deszcz i była burza. Wtedy ukryliśmy się z babcią i mamą pod folią w dole wykopanym pod piwnicę. Pamiętam, jak dziadek specjalnie dla mnie sprowadził od znajomego huśtawkę, bym mogła na niej spędzać czas i śpiewać piosenki, pamiętam jak z bratem bawiliśmy się w "chowanego" na działce, jak wchodziliśmy na drzewa,zrywaliśmy wiśnie, jak babcia po pracy pędziła na działkę, by ugotować dla nas młode ziemniaczki na kuchence turystycznej i zrobić sałatę ze śmietaną... wszystko pamiętam. 
Wiem też, ile pracy, pasji i serca dziadkowie włożyli w ten kawałek ziemi. 
Potem my podjęliśmy ten trud, gdy oni już nie dawali rady. Dosadzaliśmy nowe rośliny, pieliliśmy grządki, przychodziliśmy z naszymi dziećmi i rozwieszaliśmy pieluchy na sznurku. Zrobiliśmy dla nich strumyk, w którym się pluskały, wyprawialiśmy im urodziny z konkursami i nagrodami. 
Nie mogę tego teraz tak po prostu zbyć, zrezygnować, zostawić. Niektórzy mi mówią : " Nie dasz rady !" Na to ja : że sobie poradzę i już !
W miejscu, gdzie dziadek kiedyś posadził różanecznik, a potem go komuś podarował, my też posadziliśmy różanecznik i to nie jeden.Teraz wygląda tak :

Do altanki - wciąż tej samej - dobudowaliśmy taras i pięterko oraz postawiliśmy nową szklarnię, bo działka wciąż żyje i się zmienia. My też się zmieniamy i dojrzewamy do pewnych spraw.

                                           Widok z tarasu.

                                                      Moje ulubione poziomki.

Dziadków już z nami nie ma, ale na zawsze pozostaną w mojej pamięci.Postanowione : działka zostaje, a wraz z nią moje najmilsze wspomnienia. Dam radę, będę przyjeżdżać i pielęgnować ją.