Niezapomniane chwile czerwca

 Niezapomniane chwile czerwca okazały się dla mnie małymi znakami szczęścia.

Pewnego, słonecznego dnia wybrałam się z córką do lasu, by pobiegać, a było to tak...

 

Biegniemy leśną ścieżką, która jest prawie w zaniku i ledwo ją widać. Nagle zauważamy, że przed nami coś leży. 

- Mamo ! Chodź tu szybko ! Co to jest ?! - krzyczy Weronika.

Podchodzę bliżej i widzę małe, futerkowe stworzenie. Okazuje się, że to sarnie dziecko, ale dlaczego się nie rusza ? Przyglądam się  i dostrzegam jak delikatnie porusza noskiem i mruga oczkami. To znaczy, że żyje.  Dlaczego więc leży  nieruchomo ? - Nie mam pojęcia. Nie dotykamy go, ale robimy zdjęcie. Nie znam się na zwierzętach leśnych, więc postanawiam wrócić do domu po rękawiczki i ręcznik, bo... może trzeba będzie zabrać to "małe" do domu (?). Córce radzę, żeby się oddaliła i poczekała na mnie w krzakach. Po drodze słyszę szelest liści i odgłos łamanych gałęzi. Nagle widzę jak z leśnej gęstwiny wyskakuje dorosła sarna.

 To dobry znak ! - pomyślałam. Pilnuje dziecka i na pewno po nie wróci. Wracam z domu z ręcznikiem pod pachą, ale ruszamy w dalszą drogę. Nasz bieg zamienia się w spacer i ożywioną rozmowę o koźlątku. Oddalamy się od znaleziska i idziemy znaną nam trasą aż do bagien i starego lasu. W drodze powrotnej widzimy, że maleństwo cały czas leży w tym samym miejscu, a wśród wysokich traw biega jego czujna i przestraszona mama. Wracamy do domu, by jak najszybciej oddalić się stamtąd.

Cały dzień myślę o małej. Co z nią będzie ? Czy jest zdrowa i czy matka jej nie zostawi ? Wieczorem mąż i córka idą w to miejsce i... po koźlątku nie ma już śladu. Uff... oddycham z ulgą. Pewnie wstało i ruszyło razem z matką poznawać świat. Pierwsze spotkanie z człowiekiem już ma za sobą. Ciekawe... może kiedyś przyjdą razem na skraj lasu, by się pokazać, że wszystko jest w porządku ?

Do tego dnia długo byłam smutna, ale w oczach tego bezbronnego  koźlątka zobaczyłam chęć życia, radość, nadzieję i... szczęście. Taka mała rzecz, taka sytuacja, a jednak nigdy tego nie zapomnę ! Mieszkamy w tym miejscu już 6 lat i ciągle mnie coś zaskakuje. Czy to nie powód do szczęścia ?!

Ciekawostki, czyli to, co warto wiedzieć

Samiec sarny to kozioł, samica - koza, dziecko - koźlątko. Sarny mają bardzo dobrze rozwinięty węch i słuch. Nie powinno się ich nazywać zwierzętami leśnymi, bo jednak najlepiej czują się na otwartej przestrzeni i obrzeżach lasu. Dojrzałość płciową sarna osiąga w wieku 14 miesięcy. Ciąża samicy trwa 10 miesięcy. Małe przychodzą na świat w drugiej połowie maja lub na początku czerwca. Kozy pozostawiają młode na łące lub pod niewielkim krzakiem, odwiedzając je tylko w porze karmienia. Młode nie posiadają żadnego zapachu, co stanowi ich naturalną ochronę przed drapieżnikami. Po tygodniu wstają i podążają za matką. Gdy napotkacie na leśnych ścieżkach na sarnie dziecko - w żadnym wypadku nie należy go dotykać !

Głównym zagrożeniem dla saren są: wilk, ryś, bezpański pies i niedźwiedź.

***

"Jeśli istnieje stworzenie na tej planecie idealnie dobre, bez cienia  zła w sobie,      to jest nim sarna. Anioły mogłyby się od niej uczyć."

                                                                                         Marcin Kostrzyński                                                                                      "Gawędy o wilkach i innych zwierzętach"