Słońce w kałuży

Cały dzień padał deszcz. Czasami była to tylko lekka, orzeźwiająca mżawka,

a momentami spadające krople siekały powietrze jak brzytwa.

 Zatem, gdy po południu zza chmur wyjrzało słońce,

nie zastanawiając się ani chwili, wyciągnęłam z szopy swój

rower i ruszyłam w drogę.

Włączyłam klimę ( czytaj: klimakterium, czyli energia, która mnie rozpiera ), przycisnęłam pedały i... jazda !

Jechało mi się wyjątkowo dobrze i wyjątkowo... szybko ( !? ).

To chyba ta klima - pomyślałam.

Gdy wjeżdżałam do wioski, nagle uświadomiłam sobie, że nie mam założonej

maseczki, którą zasłoniłabym usta i nos.

Radość ze słońca i możliwość przejażdżki wśród natury 

sprawiły, że w ogóle jej ze sobą nie wzięłam.

Zapomniałam, że ciągle trwa "czas zarazy".

Pojechałam do pobliskiego lasu. Tam zatrzymałam się na kilka chwil. 

Zachwyciłam drogą, liśćmi, mocno wysyconą barwą zieleni.

Uśmiechnęłam się do słońca w kałuży i ruszyłam w drogę powrotną.

Z powrotem jechało mi się już znacznie gorzej.

 Okropny wiatr wiał prosto w moją twarz. Teraz dopiero

zrozumiałam dlaczego w "tamtą" stronę jechało mi się tak wyjątkowo dobrze.

To nie żadna klima ! Po prostu - wtedy pchał mnie wiatr.

Chciałam jeszcze pstryknąć fotkę w drodze powrotnej,

ale rozzłościł mnie pewien kierowca samochodu osobowego, 

który wyprzedzając mnie z dużą prędkością spowodował, że  drobne kamyczki, wydobywające się spod kół jego auta wylądowały wprost na mojej twarzy.

Nic mi się nie stało - na szczęście !

Wkrótce dojechałam do domu, skąd słychać było

 radosne szczekanie na powitanie.

Tego dnia uświadomiłam sobie, że rower  to nie tylko świeże powietrze i relaks, 

ale również sposób na rozładowanie emocji, które drzemią gdzieś głęboko w nas.

To była naprawdę krótka przejażdżka, a dostarczyła mi tylu wrażeń !

Wiesz już co robić ? Muszę to powiedzieć: nie siedź w domu !

Jest tyle piękna wokół ! Świat czeka na Ciebie !

Po cytaty i życiowe mądrości zapraszam na drugiego bloga - KLIK.