Opowieść wigilijna

Pamiętacie jak życzyłam Wam, by serca Wasze wypełniły: pokój i dobro ?

Na pewno pamiętacie, bo to przecież było niedawno - tuż przed świętami !

Nie przypuszczałam jednak, że aż tak trudno będzie 

otworzyć się na drugiego człowieka - i to właśnie w Wigilię

oraz że w taki dzień niełatwo mi będzie wykazać się dobrocią serca.

W Wigilię miałam dyżur w szpitalu ( normalka, bo to moja praca ). Ranek zaczęłam w dobrym nastroju, który niestety nie trwał zbyt długo.
 Ogrom pracy, a rąk mało ! Cały dzień goniłyśmy czas, nie mogąc go dogonić.

Szkoda gadać... O mały włos, a kłótnia już wisiała w powietrzu.

Puściły nerwy i polały się łzy z … bezsilności ( bynajmniej nie ze szczęścia ).

Gdzie jest sprawiedliwość !? - chciałam krzyczeć,

lecz " nam krzyczeć nie kazano"...

"Co robić teraz, gdy się spadło z chmur na wielkie ziemi tej pustkowia ?

Co robić teraz, gdy się skończył cud ?

Wymódlmy zatem go od nowa !"

 Wróciłam z pracy jak "zbity pies", lecz trzeba było dalej żyć. 

Z ciężkim sercem stanęłam przy kuchni, by podgrzać pierogi 
i barszcz. Po chwili we trójkę zasiedliśmy do kolacji wigilijnej. 
Gdy w tle rozbrzmiewały kolędy, podzieliliśmy się opłatkiem. 
Rozmawialiśmy, bez włączania telewizora i telefonów. Cieszyliśmy się 
tym czasem, a zmęczenie całkiem ustąpiło.

Tuż przed północą mąż wręczył mi paczuszkę, bo właśnie mu się przypomniało:

- Dzisiaj przyszła. To do Ciebie.

- Do mnie ? Naprawdę ? - zapytałam zdziwiona.

- Tak. Zapomniałem Ci wcześniej dać.

Usiadłam wygodnie na kanapie i delektując się chwilą zaczęłam

otwierać paczkę. Najpierw wyjęłam ze środka białą kopertę, w której był list. 

Tak ! Najzwyklejszy w świecie , pisany odręcznie list !

Kochani ! Miód na moje serce !

W liście bardzo ciepłe słowa pod moim adresem.

Zastanawiałam się kto to napisał ? Jest podpis: Justyna.

Ale jak ? Ale dlaczego ? Nie mogłam sobie przypomnieć, bym brała udział w jakiejś zabawie, a Justynkę znam tylko jedną.

Zajrzałam na bloga Tynki i... po pierniczkach poznałam, że to właśnie Ona kryje się za tą niespodzianką.

W paczuszce była też piękna, ręcznie robiona karteczka i bialutki opłatek...poczułam jak łzy szczęścia napływają mi do oczu... 

Czy trzeba coś więcej ?

Dziewczyna z drugiego końca Polski napisała do mnie.

 Razem z dziećmi upiekła i udekorowała pierniczki. Zrobiła kartkę. Dołożyła dwie bransoletki, brelok i wszystko misternie zapakowała i... dostaję tę paczuszkę właśnie w Wigilię ( !?).

Czy to nie jest Boży plan ?
Nie wierzyłam, że po tak ciężkim dniu pracy może mnie spotkać jeszcze coś dobrego. Wróciła mi wiara w ludzi.
Ech ! W ogóle nie powinnam była w to zwątpić !
Przepraszam :)

Kochani ! Dziękuję wszystkim za życzenia i za to, że jesteście !