Pożegnanie

Całe życie przygotowujemy się do odejścia

i nie możemy się do tego przygotować.

3 października odszedł na tęczowy most nasz piesek Oli.

Trudne to dla nas chwile...

Oli to jeden z piesków, które otrzymaliśmy wraz z zakupionym domem.

Był pieskiem bardzo radosnym, czujnym i miał tzw. charakterek.

 Zawsze pierwszy witał nas głośnym szczekaniem. Nie raz witając się ze mną porwał mi rajstopy, a kiedyś nawet zerwał mi złoty łańcuszek. 

Wszystko mu wybaczałam. To przecież mały piesek i wiedziałam, że taki po prostu był. W stosunku do obcych był raczej nieufny i starał się pokazać, że jest groźny 

i on tu rządzi.

Najgorsze było to, że bardzo nie lubił strzyżenia. Często więc wyglądał jak stary mop do mycia podłogi. Czasami udało nam się ostrzyc tylko jeden bok i kawałek łapy, a resztę odkładaliśmy na później, by pies się nie denerwował.

Nawet groomerzy nie chcieli podjąć się zadania ostrzyżenia Olego.

Przez pięć wspólnie spędzonych lat udało nam się 

wypracować własną metodę: łagodności i nagradzania,

by Oli nie bał się maszynki i nożyczek.

Kochaliśmy go i  poczucie straty jest ogromne, 

bo przeżyliśmy razem wiele radosnych chwil.

Przez harce i różne śmieszne, a czasem nawet nerwowe sytuacje

bardzo się z Olim zżyliśmy.

Pewnego wieczoru Oli zaczął kaszleć i krztusić się. Na początku myślałam, że coś zjadł i mu zaszkodziło, ale niepokojący kaszel powtarzał się zbyt często. Następnego dnia rano Oli ne miał już siły.

Odksztuszał z krwią... Tuląc go w ramionach, zaniosłam do weterynarza, by ratował pieska... płakałam... byłam zupełnie bezradna.

Okazało się, że Oli ma chore serce i obrzęk płuc.

Ale jak to ??? - zadawałam sobie pytanie.

Wcześniej nie chorował i nic nas nie zaniepokoiło.

Po trzech dniach podawania leków... Oluś zasnął.

Żegnaj kochany !

Smutno nam teraz bez Ciebie.

Takiego Cię zapamiętamy...