Kartka na 70. Urodziny i spotkanie

To wydarzyło się w lipcu. Pewnego dnia dostałam wiadomość od osoby, która chciała zamówić karteczkę na 70.Urodziny swojej mamy.  Był to taki czas, kiedy miałam zaczęte inne zamówienia i jeszcze do końca nie byłam pewna czy za dzień, dwa nie będę musiała nagle wyjechać.

Odpisałam, że nie wiem czy dam radę. Kobieta przeprosiła, że tak na ostatnią chwilę przypomniała sobie o kartce. Nie obiecując niczego zapytałam o sugestie dotyczące laurki. W zamian za to dostałam obszerny wykaz  zainteresowań jubilatki oraz zdjęcie sympatycznej, starszej pani.

Pomyślałam, że poszperam w pracowni i zobaczę co da się zrobić. Czasu było niewiele. Wieczorem miałam już ułożoną kompozycję. Lubię zacząć jednego dnia, a drugiego spojrzeć inaczej - coś dodać, coś odjąć, coś zmienić.

Dałam znać osobie zamawiającej, że kartka prawie gotowa. Okazało się, że jest możliwy odbiór osobisty, gdyż kobieta aktualnie jest w moim mieście, a potem wyjeżdża. Spieszyłam się z dokończeniem kartki, a odbiór był możliwy tylko jednego konkretnego dnia. 

Spotkałyśmy się na dużym parkingu przy sklepie o godz. 8:00.

Wymieniłyśmy się spojrzeniami, uściskiem dłoni i słowami wdzięczności. Przyznaję, że byłam bardzo miło zaskoczona i jednocześnie uradowana, gdyż nie zawsze zamawiający wyraża zadowolenie, nie mówiąc już o uśmiechu i serdeczności.

Po dwóch tygodniach otrzymałam wiadomość, że jubilatka jest z kartki bardzo zadowolona oraz że mogę moją kartkę zobaczyć na stronie internetowej... no i klikam ja tę stronę, a to nie kto inny jak... Igomama z bloga: dzieciaki i wiatraki. Nie miałam o tym pojęcia.

Zdębiałam i od razu zrobiło mi się żal... że  nie spotkałyśmy się na dłuższą chwilę w jakiejś kafejce, ech !

Droga Emilio ! Pamiętaj ! Gdy będziesz tu kiedyś przejazdem, objazdem, pobytem krótszym czy dłuższym to ja czekam na Ciebie z herbatą !