Deszcze niespokojne

Kochani ! U mnie zrobiło się całkiem nieciekawie. Pogoda brzydka. Deszcze padają i to w dodatku niespokojne - jak 
w piosence. Dlaczego ? - Dlatego, że wniosły niepokój w moje serce i żadna robota mi nie idzie. Ja to nazywam niemocą, ale może to zwykłe lenistwo ? Nie wiem. Fakt, że nie mogę się zebrać ani do czytania, ani do nauki angielskiego, ani na rower, bo gdy się przejaśnia i o rowerze tylko pomyślę - to za chwilę już znowu pada. A mnie wtedy nosi, żeby wyjść z domu, a  tu jak na złość nie można i człowiek jak uwięziony w murach siedzi. 
Ja strasznie nie lubię bezczynności, a tu taka sytuacja, że chciałabym, ale nie mogę pewnych spraw przyspieszyć i trzeba czekać, czekać...
To czekam i się denerwuję. Z tego czekania to zrobiłam porządki w szafkach kuchennych. Kupiłam pojemniki plastikowe i posegregowałam co się tylko dało : herbaty, makarony i mąki, ale to wszystko nic.
Może uspokoję się trochę, jak poodwiedzam Wasze blogi.

,,Czasami wydaje nam się,

że mieszka w nas dwóch różnych ludzi.

Jeden, który wszystko doskonale czyni

i tego człowieka prezentujemy światu.

Jest też i ten drugi, którego się wstydzimy,

i tego ukrywamy.

W każdym człowieku istnieje coś takiego,

jak wewnętrzny dysonans i niespójność.

Każdy chciałby być dobry,

a jedynie dokonuje czynów,

których sam często nie rozumie."

                                                                                                          /Phil Bosmans/

Czasami , gdy spaceruję wieczorem z psem lubię zaglądać ludziom w okna. Widzę wtedy, że u kogoś światło migoce - to znaczy, że gra telewizor, a gdzie indziej wisi duży obraz na ścianie lub stoją kwiaty na parapecie.Czasem ktoś stoi za firanką i obserwuje ulicę.

Zapraszam dziś Was - zajrzyjcie do mojego okna, ale od środka.