Ech, życie !

Nigdy nie byłam u wróżki, ponieważ zawsze chciałam żyć w zgodzie z samą sobą i tak smakować życie, jakby było dla mnie wielką niespodzianką.
Nie wiedziałam jeszcze wtedy, że życie - owszem jest niespodzianką, ale nie zawsze miłą.
Jeśli jest ktoś, kto o życiu wie prawie wszystko, to chciałabym go poznać i dowiedzieć się jak żyć i radzić sobie w tych gorszych chwilach. Pewnie dowiedziałabym się , że życia nie można się nauczyć, tylko trzeba je samemu przeżyć na swój sposób.
Wiem, wiem...pomyślicie sobie, że to wszystko jest przecież oczywiste i  każdy pewnie  chciałby spotkać kogoś takiego, kto przeżył życie i teraz może już powiedzieć czego absolutnie nie należy robić , a co robić trzeba oraz jak się zachować w różnych sytuacjach. 
Wydaje nam się to nierealne, bo przecież trzeba by było spotkać starca z długą, siwą brodą, który zna wszystkie mądrości i pewnie jeszcze mieszka gdzieś wysoko w górach.
Jednak może okazać się, że taki człowiek, który dużo wie o życiu jest bardzo blisko nas. Może to być dziadek, babcia lub mama czy tata, albo wujek czy sąsiadka. Trzeba tylko nauczyć się słuchać, by móc skorzystać  z ich mądrości.
Przeważnie jednak nie słuchamy zbyt uważnie lub nie mamy czasu na wysłuchiwanie o czyimś życiu, a co dopiero, gdyby zechcieli udzielać nam rad !? Hmm... Dopiero, gdy ich zabraknie dociera do nas, że z ich doświadczeń życiowych płynęła prawdziwa mądrość i siła dla nas. Tylko, że wtedy jest już za późno. Czasu nie wrócimy, pozostaje tylko żal.

Żal

Żal że się za mało kochało

że się myślało o sobie

że się już nie zdążyło

że było za późno

choćby się teraz pobiegło

w przedpokoju szurało

niosło serce osobne

w telefonie szukało

słuchem szerszym od słowa

choćby się spokorniało

głupią minę stroiło

jak lew na muszce

choćby się chciało ostrzec

że pogoda niestała

bo tęcza zbyt czerwona

a sól zwilgotniała

choćby się chciało pomóc
własną gębą podmuchać
w rosół za słony

wszystko już potem za mało
choćby się łzy wypłakało
nagie niepewne

ks. Jan Twardowski

   
Potem można już tylko ciepło wspominać ...i brać się z życiem za bary, by przeżyć je po swojemu.

  Towarzystwo, czasem zmęczone  poleguje na kanapie.

Psy i koty już się zaprzyjaźniły, chociaż czasem na siebie zawarczą. Toffi nie musi nosić kagańca. W końcu zrozumiał, że kot też zwierz i  ma prawo bytu.