Duch Bożego Narodzenia

Bardzo dziękuję wszystkim za życzenia świąteczne :)))
 Pawannie i Grażynce - dziękuję za przepiękne i oryginalne kartki  :)))

Przed świętami nie było mi łatwo. Długie zwolnienie

lekarskie po operacji nogi nie przynosiło pozytywnych myśli.

Cały ten czas miałam wrażenie, że wszyscy o mnie zapomnieli 

i nie jestem już nikomu potrzebna.

Pewnego dnia koleżanka zadzwoniła do mnie i zaproponowała

udział w jarmarku świątecznym. Zgodziłam się, choć nie bez wahania, ale potem popadłam w jeszcze większe przygnębienie.

Jarmark odbywał się w gospodzie w małym miasteczku

i ludzi przyszło niewielu. W dodatku sprzedałam tylko jedną rzecz,

więc całkowicie zwątpiłam w swoje umiejętności artystyczne.

Jakby tego było mało, to jeszcze dopadło mnie okropne zapalenie zatok.

Żadne leki nie pomagały i czułam się coraz gorzej.

Tuż przed wigilią dwa dni przeleżałam w łóżku,

bo męczyło mnie nawet oddychanie, a tu święta za pasem...

Gdy zabrałam się do wypisywania kartek świątecznych

wróciły siły i chęci.

O każdej osobie najpierw pomyślałam.

Do mojej matki chrzestnej napisałam długi list i od razu

zrobiło mi się cieplej na sercu.

Na dzień przed Wigilią zajrzałam na fb i przeraził mnie

ten ogrom kolorowych choinek, życzeń, pioseneczek, wystrojów itp.

Postanowiłam więc, że w czasie świąt nie otworzę komputera nawet na chwilę - choćby nie wiem co ... i udało się !

Nie zaglądałam !!! I lepiej mi bez tego:

- bez informacji nic dla mnie nie znaczących,

- bez bezpłciowych wiadomości od ludzi, których prawie nie znam,

- bez opłatków wirtualnych, które trzeba odesłać do dwudziestu osób jeśli jest się prawdziwym przyjacielem, itp. itd.

Nie, nie jestem wyniosła ani też nie gardzę ludźmi i tradycją.

Nie, nie przerażają mnie święta same w sobie, ale ten wszechobecny chaos

i splendor, towarzyszący Bożemu Narodzeniu
nie pomagają mi zrozumieć istoty świąt. 

Na pewno każdy ma swój sposób na spędzanie świąt,

na ich odczuwanie i na składanie życzeń. 

Przed Świętami - jak co roku - odbyłam kilka ważnych rozmów telefonicznych.

Rozłożyłam to sobie na kilka dni i bardzo dobrze, gdyż już podczas pierwszej rozmowy okazało się, że moja rozmówczyni ma bardzo dużo do powiedzenia

o swoich problemach, a mnie wypada tylko wysłuchać i pocieszyć.

Gdy po raz kolejny sięgnęłam po telefon historia się powtórzyła.

Osoba po drugiej stronie słuchawki bardzo potrzebowała

wsparcia duchowego i wygadania się, bo życie w ostatnim czasie dało

jej ostro w kość. Już te dwie rozmowy na tyle mnie zmęczyły, że pomyślałam ze strachem, co będzie, gdy zadzwonię do kolejnych osób z mojej listy ?

Co było ?

Następnego dnia było bardzo podobnie.

Każda z rozmów trwała około godziny i była bardzo emocjonująca.

To jest dla mnie prawdziwy duch Bożego Narodzenia - rozmowa

z drugim człowiekiem, a choinka... jest tylko dodatkiem,
ozdobą domu, tradycją ludową.
A prezenty ? Niewiele znaczą, gdy nie ma w nich serca.