Wędrując ze słońcem

Są takie dni, że nic ci się nie chce, a są takie, że od razu

wiesz za co się zabrać i nikt ani nic nie jest w stanie tobie

w tym przeszkodzić.

Są takie noce, że przewracasz się z boku na bok

i dręczą cię koszmarne sny, a gdy rano wstajesz

wiesz dokładnie, że musisz zrobić to czy tamto.

Po prostu musisz !

Ja dziś mam taki dzień. Wstałam późno, udręczona złym snem.

Właściwie to obudził mnie dzwonek telefonu. Po krótkiej rozmowie

wstałam, zjadłam śniadanie i mimo chłodnej, jesiennej aury

wiedziałam, że muszę wyruszyć w drogę.

Ubrałam się ciepło, wyprowadziłam rower z szopy i... jazda !

Nic nie może mnie wtedy powstrzymać.

Jadę. Uwalniam myśli i zachwycam się pięknem pól.

Cieszę się każdą chwilą i każdym oddechem, mimo

wiejącego na otwartej przestrzeni zimnego wiatru.

Nie martwię się niczym.

Po przejechaniu około piętnastu kilometrów wyprzedza mnie wóz

policyjny i zatrzymuje się przede mną. Jakaś ręka

wyciągnięta przez opuszczoną szybę macha do mnie.

- Niech pani tu podejdzie. - słyszę głos z auta.

Podchodzę, wyciągając dyskretnie słuchawkę z ucha.

Nigdy nie jeżdżę ze słuchawkami, ale dziś mnie coś podkusiło - no i masz ! 

Pomyślałam sobie, że fajnie będzie posłuchać muzyki w drodze.

Dobrze, że chociaż mam na sobie tę okropną, żółtą kamizelkę odblaskową, 

której szczerze nie cierpię.

Sprawdzają moje dane w systemie. Nie proszą o dokumenty - chyba domyślają się, że ich przy sobie nie mam.

- Zimno dziś jak na rower... - mówi policjant, przyglądając się mi uważnie.

- Ale chociaż nie pada. - odpowiadam, a na potwierdzenie jego słów wyciągam chusteczkę i wydmuchuję nos.

Policjanci dziękują i odjeżdżają, a ja ?

Teraz mam jeszcze lepszy humor, choć nie wiem dlaczego.

Zawsze gdy mam styczność z policją, to wydaje mi się, że będzie to dla mnie 

przykre i od razu czuję się tak, jakbym coś przeskrobała,

a tu - proszę: zderzenie z rzeczywistością w pełnym blasku jesiennego słońca - jakże odmienne od moich wyobrażeń !
Gdyby to była Wigilia to pomyślałabym: cud !.. a tak ? Nie wiem co myśleć.

Nie dość, że wychodzę z tego bez szwanku, to jeszcze czuję się radośniejsza.

Wsiadam na rower i ruszam w dalszą drogę.
Widoki podziwiam !
Przeglądam się w kałuży i ścigam ze słońcem. Co jakiś czas
zatrzymuję się, by zrobić zdjęcie, a czasem pstrykam foty w czasie jazdy. 
Jest cudnie !

Kiedy poczujesz, że musisz wyruszyć w drogę,
po prostu to zrób !

" Niektóre etapy naszej życiowej drogi bywają nużące;

sekret w tym, aby przekształcić je w spotkania

z samym sobą albo z czymś ważniejszym."

                                     /  Paulo Coelho /