Rocznica

Czasem wydaje mi się, że w ogóle nie znam mojego męża,
a przecież jesteśmy razem od ponad dwudziestu lat.
Gdy się poznaliśmy był idealny, bez wad ( tak mi się wtedy wydawało ), uprzejmy i uśmiechnięty.
Żyliśmy beztrosko i szczęśliwie, urządzając własne gniazdko, czyli pokój w mieszkaniu dziadków.
Potem pojawiły się dzieci i wtedy one były w centrum uwagi. Wychowywanie i przygotowywanie ich do życia pochłonęło nas tak bardzo, że prawie zapomnieliśmy o sobie.
Następnie zaczęły się kłopoty z pracą, wyjazdy zagraniczne "za chlebem" i tęsknota...
Dzwoniliśmy do siebie dzień w dzień, ale na dłuższą metę nie dało się tak żyć. Wszyscy tęskniliśmy.
Nadszedł zupełnie zwariowany czas dorastania naszych dzieci.
O mały włos, a byśmy oszaleli. Nagle zobaczyliśmy, jak bardzo się od siebie różnimy. W wielu sprawach mieliśmy całkiem odmienne zdanie. Zaczęliśmy się kłócić, denerwować wzajemnie, obwiniać
i obrzucać pretensjami. Gdzieś zniknęła dawna czułość i uprzejmość. Stawaliśmy się sobie obcy. Wydawało mi się nawet, że byliśmy sobie bliżsi, gdy byliśmy oddaleni od siebie o setki kilometrów. To wszystko minęło, a my musieliśmy po prostu dojrzeć do pewnych spraw.
Po pewnym czasie okazało się, że z kłopotami można sobie poradzić tylko wtedy, gdy się zjednoczy siły , a do kieszeni schowa dumę i uprzedzenie.
Dwa lata temu kupiliśmy stary dom. Co do tej decyzji byliśmy zgodni. Teraz razem go remontujemy. Nasze, już dorosłe dzieci też czasem nam pomagają. Znów okazuje się, że wspólnymi siłami można wiele osiągnąć.
W niedzielę stuknęła nam dwudziesta trzecia rocznica ślubu.
Wieczorem, tego dnia zrobiliśmy sobie przejażdżkę rowerową po okolicy. Gdy już wracaliśmy, zadzwonił mój telefon. Chciałam odebrać, ale zrezygnowałam. Nie zauważyłam, że gdy wyjmowałam komórkę z kieszeni, wypadł mi przyczepiony do niej gadżet w postaci kotka. 
Dopiero w domu zobaczyłam, że go nie ma. Posmutniałam. Na to mój mąż : "Tego szukasz ?"
- Nie wierzę ! Skąd to masz ?
Mąż jechał za mną i nie przyznał się dlaczego w pewnym momencie został daleko w tyle.
Teraz już wiem. Znów zyskał w moich oczach.
Lubimy razem spędzać czas i osobno też. Lubimy grać w gry planszowe, jeździć na rowerach, oglądać filmy lub siedzieć obok siebie i czytać - każdy swoją książkę.

     " Miłość nie polega na tym,

aby wzajemnie sobie się przyglądać,

lecz aby patrzeć razem w tym samym kierunku "

                                       / Antoine de Saint-Exupery /